Mittwoch, 20. Januar 2010

შოთა ნიშნიანიძე


ხვალე

ვახტანგ ჯავახაძეს

რა დიდებული სიტყვა არსებობს
ეს დალოცვილი "ხვალე".
– დღეს გვიანაა, ხვალე, ბავშვებო,
ხვალეც მალეა, მალე!

ხვალიდან ვდგები დილა ადრიან,
ვარჯიშს დავიწყებ ხვალიდან.
ხვალიდან აღარ მოვწევ, ნაღდია,
წვეთსაც არ დავლევ ხვალიდან.

ხვალ გადავიხდი გადასახადებს,
ხვალ გავისტუმრებ ვალებს,
წერილს ხვალ დავწერ, აღარ გადავდებ,
ხვალვე გავგზავნი ბარემ.

– ხვალ ბილეთები გეშოვა იქნებ,
ხვალ ანონსია "ღალატის"!
– ხვალ ფეხბურთია!.. ხვალ ნაღდად ვიგებთ,
ბიჭო, რა გაძლებს ხვალამდის!

იმ წიგნს უთუოდ ხვალ წავიკითხავ,
ხვალ დილიდანვე ვთარგმნი!
ხვალე ვისესხებ... ხვალე გიყიდი...
კარგი... დაწყნარდი, კარგი!


ეხლა თუ არა ხვალ გამიგებენ,
ეს დღეც დადგება მალე,
სახელოვანი ხვალ შევიქმნები,
ხვალე, ხვალე და ხვალე!


შენც, ჩემო თავო, რა გეფიქრება,
რა გამოგილევს ხვალეს,
ეს ხვალე მუდამ, მუდამ იქნება,
მიდი თვალე და თვალე!




გალაკტიონ ტაბიძე





(...გასაოცარი მისი შვენება)



გასაოცარი მისი შვენება
არის ქვეყნიურ დემონის დარი,
როდესაც გესლი და შეჩვენება
ჯოჯოხეთიდან არის მომსკდარი.

და ეს მაისი, ქალი მეორე -
პატრონი იგი წამწამთა ქოხის,
მას გამზაფრება მომეტეორე
თან სდევდა დენდის, ზახერ-მაზოხის.

რომანიული სარჩული წყრომის,
შეხვედრა მკაცრი გადასწყვეტს ღამით,
რომელს დარჩება უფლება ლომის,
ჩაილდჰაროლდის წამოსასხამით.


* * *


მირზა გელოვანი


(...ჩვენ განვშორდებით, შეხვედრის ჟამი)


ჩვენ განვშორდებით, შეხვედრის ჟამი,
დარჩება, როგორც თეთრი ზღაპარი,
შენი მსუბუქი ნაბიჯის ჩქამი,
შენი მზერა და ხმა გასახარი.

მე დამავიწყდა ქართული ხმები,
მე შენი ხმები ვით დამახსოვდეს,
ვიცი: გრიგალებს ერთად შევხვდებით,
მაგრამ ერთმანეთს - ვეღარასოდეს.

და წავლენ დღენი... ჩვენს საფლავებზე
ეპიტაფიებს დაფარავს ხავსი,
მაგრამ ჩემს ლექსში ჩამრჩალ თვალებზე
ვინმე შეკრთება გრძნობებით სავსე.

ადგება ქართულ სიმღერის ფეთქვა
შენი რუსული ხმების შეხებად.
როგორც ყოფნაში შეუხვედრელთა
მოუხუცებელ ლექსში შეხვედრა.